Powered By Blogger

niedziela, 11 maja 2014

Samotność

Po co nam samotność? Kojarzy się ona przede wszystkim z cierpieniem, a jak wiadomo, nikt "zdrowy" tego nie toleruje. Samotność to ból, lęk, strach. Spójrzmy jednak na nią z innej strony. Postarajmy się trochę ją odczarować. Wszak stan ten jest idealny do słuchania muzyki, która w towarzystwie nie brzmi, do zachowania, które w towarzystwie nie uchodzi, do zdjęcia z siebie wszystkich masek i odetchnięcia. Idealnie, gdy w towarzystwie niektórych możemy zachowywać się tak, jak w samotności, jednak z założenia jesteśmy istotami pojedynczymi. Zatomizowanymi. Smutnymi. Może obecność innych w naszym życiu jedynie ukrywa prawdziwe stany emocjonalne, z którymi musimy się mierzyć w samotności? Stany, które tym bardziej bolą, im rzadziej są doświadczane. Człowiek jest elastyczny, łatwo przyzwyczaja się nawet do bólu, zwiększając jego próg. Dlatego też bezzasadne jest udawanie. Prawdą jest, iż niezależnie od naszych życiowych wyborów, stanu emocjonalnego, statusu materialnego, czy czegokolwiek innego, jesteśmy samotni. Samotnie się rodzimy i samotnie umieramy, jednocześnie negując istnienie śmierci, bojąc się jej. Nie zważając na fakt, iż jest ona wybawieniem, nie zaś przekleństwem. Żadne z pięknych słów nie zmieni stanu rzeczy. Kłamstwo, mimo, że powtarzane tysiąc razy, wcale nie stanie się prawdą. Często mówimy słowa, których znaczenia nie znamy. Dajemy przyrzeczenia, których nie jesteśmy w stanie dotrzymać. Szafujemy wielkimi słowami, tym samym bezczeszcząc je. Niezrozumiałe jest dla mnie używanie słów takich, jak "miłość" na przykład w odniesieniu do poszczególnych części odzieży czy jedzenia. Czy naprawdę gdzieś na tym świecie znajduje się osoba, która deklaruje gotowość do wszelkich poświęceń, sprzedanie siebie i wręcz tarzanie się w bagnie dla szmatki czy fastfoooda? Jeśli tak, nie chcę przyjąć tego do wiadomości. Miłość i piękno to dwa słowa, których nie da się odnieść do człowieka. Ludzie nie są godni miłości. Nie są też piękni. Są to słowa przeznaczone dla czegoś "ponad", dla czegoś wartościowego i tak wielkiego, że niemożliwego do wyobrażenia. Człowiek jest wadliwy, kłamliwy i słaby. Nawet, jeśli używa wzniosłych słów, w żadnym wypadku nie można założyć, że będą mieć one pokrycie w rzeczywistości. Człowiek to egoista, który mówiąc "kocham", myśli "chcę mieć cię jak rzecz". Istota, która mówiąc "piękna/y", myśli "jesteś przedmiotem". Człowiek nie jest zdolny do uczuć wyższych. Jedyne do czego dąży, to zaspokojenie własnych, pustych i bezsensownych pragnień. Słabość polega na pogrążaniu się w złudzeniach, którymi karmiono nas od małego, ale pora otworzyć oczy. W ludzkim świecie nie istnieje ani miłość, ani piękno. Istnieje jedynie samotność i nasza wybawicielka-śmierć.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Co o tym sądzisz?