Upiór Opery

Gaston Leroux to urodzony 6 maja 1868 roku w Paryżu i zmarły 15 kwietnia 1927 roku w Nicei, pisarz i reporter francuski, z zawodu prawnik. Często bywa porównywany do Edgara Allana Poe oraz Arthura Conana Doyle'a. Jego najpopularniejszą powieścią jest, publikowany w odcinkach w latach 1909-1910 "Upiór Opery" (znany również pod tytułem "Upiór w Operze", tytuł oryginału "Le Fantome de l'Opera). Dzieło to było wielokrotnie inscenizowane i ekranizowane. Do jego najbardziej znanych adaptacji zaliczyć należy musical autorstwa Andrew Lloyda Webbera z 1986 roku (polska premiera miała miejsce 15 maja 2008 roku w Teatrze Muzycznym Roma w Warszawie ) oraz film autorstwa Joela Schumachera z 2004 roku.

Głównym bohaterem powieści jest, nazywany "Aniołem Muzyki" Eryk, kompozytor, iluzjonista oraz architekt o pięknym głosie i burzliwym życiorysie. Znaczna deformacja uniemożliwiła mu normalne funkcjonowanie w świecie, w związku z czym zmuszony był ukrywać się w niedostępnych zakamarkach Opery. Jest to postać tragiczna, skomplikowana i kontrowersyjna.

Wątkiem wokół którego toczy się akcja "Upiora Opery" jest miłość Eryka do bardzo urodziwej śpiewaczki o imieniu Christine. Wykorzystany jest tu klasyczny motyw pięknej i bestii oparty na pozornie niemożliwym do zaspokojenia pożądaniu, prowadzącym do zbrodni. Młoda artystka pod wpływem przykrych wydarzeń (śmierć ojca, niepowodzenia uczuciowe) traci głos, by następnie odzyskać go za pomocą lekcji udzielanych przez Eryka. Stopniowo staje się ona znaczącą śpiewaczką i zarazem konkurencją dla divy o imieniu Carlotta.


„Czuł w piersi ból, jakby ktoś wyrwał mu serce. A potem doznał wrażenia okropnej pustki, którą mogłoby zapełnić jedynie czyjeś serce. Fenomen ten zwie się bardzo prosto: miłość od pierwszego wrażenia.”

Jest to romantyczna, napisana ze smakiem powieść, która wprowadza czytelnika w ponury świat podziemi Opery Paryskiej oraz pozwala zrozumieć motywy działania szpetnego geniusza. Oprócz opisanej przeze mnie osi akcji, znajduje się jeszcze wiele wątków pobocznych dodających powyższemu dziełu charakteru i przykuwających uwagę czytelnika. W wypadku książek tego rodzaju nie sposób jest opisać akcję szerzej, nie zdradzając równocześnie istotnych dla fabuły wątków, które czytelnik powinien odkrywać samodzielnie, więc mój opis ogranicza się w tym wypadku do uchylenia jedynie rąbka tajemnicy. Uważam powyższą za jedną z najlepszych utrzymanych w klimacie horroru, powieść jaką miałam okazję przeczytać. Pobudza wyobraźnię, uwrażliwia i zmienia punkt widzenia, stale przechylając szalę sympatii raz na jedną, raz na drugą stronę.

Ocena końcowa: 10/10 (wyjątkowo nieobiektywna, ponieważ "Upiór" należy do moich ulubionych powieści)